ธีรศิลป์ แดงดา จัดว่าเป็นผู้พรสวรรค์สูงคนหนึ่งที่ทีมชาติไทยเคยมีมา โดยความยอดเยี่ยมที่มีอยู่เต็ม 2 แข้ง จึงทำให้ได้รับโอกาสไปอยู่ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในยุคที่ คุณทักษิณ ชินวัตร เป็นเจ้าของ แต่ด้วยวัยที่เด็กเกินไป จึงไม่แปลกนักที่ไม่ประสบความสำเร็จ แต่เมื่อเจ้าตัวโตขึ้น พร้อมกับประสบการณ์ที่ที่เพิ่มพูนเป็นเงาตามตัว โอกาสก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามา ไล่
ตั้งแต่ แอตเลติโก มาดริด, อัลเมเรีย, ซานเฟเซ่ ฮิโรชิม่า และ ชิมิสึ เอสพัลส์ แต่ทั้งหมดทั้งมวลกลับไม่มีครั้งไหนที่พูดได้เต็มปากว่า มุ้ย ธีรศิลป์ ประสบความสำเร็จร่วมกับทีมนั้น ซึ่งมันค่อนข้างตรงกันข้ามกับ เจ ชนาธิป หรือธีราธร ที่ได้โอกาสทีหลังและไม่กี่ครั่ง แต่กลับประสบความสำเร็จแบบจับต้องได้ ซึ่งอะไร คือ สาเหตุที่ทำให้ มุ้ย ไม่ประสบความสำเร็จยามค้าแข้งต่างแดน นับจากนี้เราจะไปวิเคราะห์กัน
อุปนิสัยส่วนที่พูดน้อย มุ้ย ธีรศิลป์ เป็นคนที่มีบุคลิกพูดน้อย เว้นเสียแต่การอยู่กับคนสนิท หรือนักฟุตบอลไทยด้วย ที่พูดคุยได้ แต่ก็ไม่ถึงขั้นเฮฮาและสนุกสนานเหมือน เจ ชนาธิป ซึ่งบุคลิกเช่นนี้ย่อมไม่เป็นปัญหาสำหรับการค้าแข้งในไทย เพราะมองตาก็รู้ใจ อีกทั้งภาษาก็ภาษาเดียวกัน
แต่การไปค้าแข้งต่างประเทศ โดยเฉพาะในยุโรป แน่นอนว่าแข้งสัญชาติไทยที่มาจากเอเชีย ยังไม่เป็นที่ยอมรับ หากเทียบกับ ญี่ปุ่น หรือเกาหลีใต้ ฉะนั้นสิ่งที่ต้องทำ คือ การเข้าหาเพื่อนร่วมทีม เพื่อพังทลายความไม่ยอมรับทิ้ง ฉะนั้นหากเข้าหาเพื่อนร่วมทีมมากเท่าใด มันก็จะส่งผลดีต่อการใช้ชีวิตและผลงานในสนาม แต่ถ้าเกิดพูดน้อยและไปอยู่ต่างถิ่น แล้วไม่พูดเลย มันก็จะยากยิ่งสำหรับการปรับตัวและเล่นร่วมกับทีม
ทัศนคติส่วนตัวที่ไม่กระตือรือร้น
การเล่นอยู่ในประเทศไทย มุ้ย ได้รับเงินเดือนหลายแสนบาท ซึ่งแน่นอนว่าเงินจำนวนนี้มันมากพอที่จะเลี้ยงตัวเองและครอบได้แบบสบายๆ นั่นจึงทำให้เจ้าตัวไม่เคยหลุดปากออกมาว่าอยากไปค้าแข้งต่างประเทศแบบจงหนัก โดยสโมสรที่ มุ้ย ไปสังกัด ล้วนแต่เกิดจากการดีลระหว่าง เอสซีจี เมืองทอง ยูไนเต็ด กับสโมสรนั้นๆ ด้วยสัญญายืมตัว ฉะนั้นในเมื่อสโมสรต้องการส่ง มุ้ย ไป เจ้าตัวก็ยินยอมที่จะไป
แต่การไปอยู่กับ สโมสรอื่นๆในต่างแดน หากสังเกตให้ดีจะพบว่า ธีรศิลป์ แดงดา อยู่ที่ไหนได้ไม่เกิน 1 ปี ไล่ตั้งแต่ อัลเมเรีย ที่กลับไทยตอนเลก 2 ส่วน ซานเฟเซ่ ฮิโรชิม่า และชิมิสึ เอสพัลส์ อยู่ครบ 1 ปีพอดี แล้วจากการค้าแข้งกับ 3 สโมสรนี้ มุ้ย ได้ลงเป็นตัวจริงน้อยมาก เพราะส่วนใหญ่มักถูกจับนั่งสำรองและถูกเปลี่ยนลงมา
จากนั้นเมื่อใดถ้าเจ้าตัวถูกจับนั่งสำรองนานๆ ก็จะมีเริ่มมีข่าวว่าเจ้าตัวไม่มีความสุขและต้องการกลับไทย โดยสิ่งที่จริงและชัดเจน คือ นักฟุตบอลทุกคนไม่มีความสุขแน่หากต้องนั่งสำรองนานๆ แต่ถ้าต้องการเป็นตัวจริง ก็ต้องพัฒนาฟอร์มของตัวเองให้ดีจนโค้ชเห็นและไว้ใจ ตรงข้ามกับกรณีของ มุ้ย ธีรศิลป์ ที่เกิดความรู้สึกประมาณว่า ฉันเก่งในแบบของฉัน ฉันพยายามที่สุดในแบบของฉัน หากไม่ได้ลงฉันจะไม่พัฒนาเพิ่ม แต่เลือกจะกลับไทยแทน
จากที่นำมาเล่าและวิเคราะห์นี้ ไม่ได้มีเจตนาว่าร้ายต่อตัวนักเตะแต่อย่างไร หากแต่ต้องการนำเสนอเพื่อนักเตะรุ่นน้องได้เห็น ว่าการไปค้าแข่งต่างประเทศต้องทำอย่างไร ถึงจะมีโอกาสประสบความสำเร็จ เพราะสำหรับบางคนอาจไม่ได้รับโอกาสมากมายหลายหนเหมือนที่ ธีรศิลป์ แดงดา ได้รับ
ติดตามข่าวสารใหม่ได้ที่ livethaileague.com
